„Szczera rozmowa 20 lat po wojnie”.
Ta książka to, oczywiście, literacka fikcją (owszem efektowna i przyciągająca uwagę) i jasne jest to dla każdego, kto choć trochę interesuje się historią najnowszą, a szkoda, gdyż możliwość dotarcia do prawdziwych, szczerych wynurzeń Adolfa Hitlera dałoby historykom i badaczom dziejów XX wieku oręż o ogromnym, historycznym i poznawczym znaczeniu.
Nie jest też ona, wbrew zapewnieniom samego autora (przynajmniej, moim zdaniem) ani specjalnie zaskakująca ani też odkrywcza, o wywróceniu do góry nogami naszej dotychczasowej wiedzy, dotyczącej II wojny światowej, czy okresu po niej, już nie mówiąc.
Dlaczego warto więc po nią sięgnąć? Powodów jest kilka.
W sposób bardzo ciekawy, przejrzysty i nie powodujący u odbiorcy problemów w odbiorze (nawet dla zupełnego laika) Christopher Macht systematyzuje, mniej lub bardziej fantastyczne, tezy dotyczące domniemanej ucieczki Adolfa Hitlera z oblężonego Berlina jak i jego, rzekomych, powojennych losów w Ameryce Południowej (historycznym faktem jest iż na konferencji w Poczdamie Józef Stalin w rozmowie z prezydentem Stanów Zjednoczonych stwierdził iż nie wie co stało się z niemieckim dyktatorem, zaś amerykańskie FBI do 1947 prowadziło jego intensywne poszukiwania). Smaczku całej sprawie dodaje, również, fakt iż przechowywane w Moskwie fragmenty czaszki Adolfa Hitlera nie należały do niego, co najnowsze badania wykazały ponad wszelką wątpliwość.
To wszystko, naturalnie, staje się pożywką dla rozmaitych alternatywnych i spiskowych teorii dziejów, pojawiających się od czasu do czasu i stykających się, dla większej wiarygodności, z prawdziwymi, rzetelnie już udokumentowanymi wydarzeniami czy faktami. Dotyczy to min: hitlerowskich zbrodniarzy, którym po wojnie udało się uciec karzącej ręce sprawiedliwości (Adolf Eichmann, Josef Mengele, Erich Priebke, Nikolaus „Klaus” Barbie i inni ) oraz sposobów w jaki tego dokonali, co stanowi jeden z ważniejszych, co zrozumiałe, elementów tej publikacji: słynna organizacji ODESSA (Organisation der ehemaligen SS-Angehörigen, czyli Organizacja Byłych Członków SS) czy pomoc wysoko postawionych watykańskich dygnitarzy z biskupem Aloisem Hudalem na czele, tzw. „szczurzy szlak”.
Co do samej formy książki to dysponując bogatym i różnorodnym materiałem dowodowym, licznymi archiwalnymi dokumentami, wspomnieniami oraz ogromną literaturą przedmiotu a posiadając dobry literacki warsztat (takim Christopher Macht niewątpliwie dysponuje) można całkiem sugestywnie przedstawić, jak taki wywiad czy spowiedź mógłby wyglądać w rzeczywistości.
W taki też, moim zdaniem, sposób ową lekturę powinniśmy potraktować, choć język, którym posługują się obydwaj rozmówcy, miejscami zupełnie nie przystaje do opisywanych czasów i ma zdecydowanie zbyt współczesne brzmienie.
Pomijając ten aspekt publikacji, należy stwierdzić iż książkę czyta się naprawę dobrze. Mamy okazje poznać wiele mało znanych faktów, sekretów czy ciekawostek związanych z burzliwym życiem oraz wieloletnią działalnością nazistowskiego przywódcy i jego współpracowników. Dotyczy to zarówno życia osobistego, spraw rodzinnych, meandrów wielkiej i małej polityki, partyjnych czy państwowych rozgrywek, różnych, zmieniających się etapów sprawowania władzy, ideologii, stosunku do Żydów czy wojny światowej.
„Spowiedź Hitlera” 2 jest przy tym lekturą, która pozwala sobie na dużą swobodę w interpretacji historycznych faktów, zachowań i zjawisk (nie wskazaną w typowej literaturze historycznej) dzięki czemu możliwe staje się wykorzystanie, nie zawsze sprawdzonych czy w pełni udokumentowanych (a bywa że budzących, nasze, duże wątpliwości ), wydarzeń, relacji świadków czy wspomnień.
Myślę więc iż warto się z nią zapoznać.
