George R.R. Martin po raz kolejny zabiera na w pełną niebezpieczeństw, pasji, namiętności i rodzącej się magii opowieść o dramatycznych wydarzeniach toczonych w wielobarwnym, przypominającego do złudzenia nasze średniowiecze, świecie Westeros. „Nawałnica mieczy” to trzecia (po „Grze o tron” i „Starciu królów”) cześć sagi, bezpośrednio nawiązująca i znacznie rozbudowująca wątki i losy znanych nam już wcześniej bohaterów powieści. A tych wir toczących się zdarzeń rzucił w w odległe i zupełnie odmienne krainy i miejsca: od skutych lodem przestrzeni (Jon Snow, Samwell Tarly ), bitewne pola i warownie Północy (Catelyn, Robb), królewskie salony (Cersei, Tyrion, Sansa), spalone słońcem pustynie (Daenerys, ser Jorah), kryjówki banitów (Bran, ,Arya) po leśne bezdroża (Jamie Lannister, Brienne). Mimo iż wojska Stanisa Baratheona udało się pokonać w u wrót Królewskiej Przystani wszyscy mają świadomość iż czas pokoju i spokojnej egzystencji minął już bezpowrotnie. Pobity pretendent znowu jednoczy siły i stronników (również tych parających się czarną magią), północne królestwa nadal wiernie są Starkom, za morzem zaś zbiera armie, szykując się do inwazji i odzyskanie dziedzictwa Targayenów Matka Smoków. Ale najgorsze ma przyjść zza Muru, silnie ufortyfikowanej i strzeżonej granicy za którą schroniły się przed wiekami pradawne rasy, starzy bogowie, dzikie plemiona i istoty znane ludziom z jedynie ze strasznych legend. Tym razem ponure opowieści stały się jednak faktem a garstka obrońców z Nocnej Straży mimo całej ofiarności i bohaterstwa nie jest w stanie zapobiec niebezpieczeństwu. W tej części sagi wątek ów został znacznie wzbogacony i rozbudowany z wielką korzyścią dla fabuły.
Tak więc historia okrutnej, krwawej i bezpardonowej walki o władzę, o to kto zasiądzie na tytułowym żelaznym tronie, trwa więc nadal a okrucieństwo, pożoga, śmierć i niewysłowione cierpienia niewinnej ludności osiągają kolejne apogeum. Jak zwykle w takich wypadkach, do głosy dochodzą interesy wielkich arystokratycznych rodów, rozmaitych politycznych koterii, poszczególnych krain i regionów, którym w sukurs idą niepohamowane ambicje, animozje, nie wyrównane rachunki z przeszłości, odwieczna rządzą władzy, sławy i bogactwa. W tym świecie nikt nie może czuć się bezpieczny, kwitnie korupcja, szantaż, okrucieństwo, intryga, zdrada, argumenty zastępuje miecz, trucizna i sztylet. Dzięki zastosowaniu przez autora wieloosobowej narracji mamy okazję obserwować toczące się wydarzenia z różnych miejsc i perspektyw, często oczami ludzi mających inne poglądy polityczne, czy wręcz będących wrogami. To pozwala nam lepiej zrozumieć całą historię oraz poznać motywy jakimi kierują się poszczególni bohaterowie. To właśnie oni stanowią niewątpliwy atut tej pozycji, wyraziści, nietuzinkowi i niejednorodni. To ludzie z krwi i kości, nie pozbawieni wad, słabości, targani silnymi uczuciami i ambicjami, popełniający błędy. Nikt nie jest tu jednoznacznie dobry lub zły i chwała pisarzowi za to.
Bogactwo formy i treści, plastyczne opisy świata przedstawionego, uderzające realizmem sceny walk oraz unikalny klimat i koloryt a przede wszystkim świetnie opowiedziana historia powoduje iż jest to jedna z tych powieści która na długo będzie nam towarzyszyć.
