„Dwie siostry. Dwie przerażające tajemnice. I przeszłość od której nie da się uciec”.
Będącą literackim debiutem znakomicie przyjętym przez czytelników powieść Katheriny Webb „Dziedzictwo” to wciągająca, poruszająca emocje, wielowymiarowa powieść o skrzętnie skrywanych rodzinnych tajemnicach, siostrzanej miłości, zawiedzionych nadziejach, samotności, niespełnieniu, zdradzie i wyzwoleniu. O próbie uwolnienia się od demonów przeszłości, odkrywaniu prawdy, często niechcianej i bardzo bolesnej. To opowieść o dwóch siostrach przybywających do odziedziczonej po babce wiejskiej rezydencji Storton Manor na południ Anglii. Domu w którym spędziły wesołe i beztroskie dzieciństwo, z którym wiążą się przeróżne wspomnienia i który na zawsze pozostał cząstką ich życia. Domu, który stał się również świadkiem wielkiej tragedii, niewyjaśnionej rodzinnej tajemnicy, która od zawsze kładzie się na nich cieniem, nieprzerwanie wpływając na wzajemne relacje. Chodzi o znikniecie przed laty w niewyjaśnionych okolicznościach ich jedenastoletniego kuzyna Henryego, którego ciała nigdy nie znaleziono.
Są pytania które po prostu trzeba postawić, bez względu na to jaka będzie odpowiedź. Zagadki, które muszą zostać wyjaśnione.
Co więc stało się owego lata, co kryje przeszłość, czy wyjaśnienie znajduje się w wśród pozostawionych po starszej pani dokumentów i pamiątek? Kim jest chłopiec ze zdjęcie o którym nikt w rodzinie nigdy nie słyszał?
Mimo iż książka Katherine Webb „Dziedzictwo” jest literackim debiutem widać iż autorka doskonale operuje słowem, bardzo uwidacznia się to we wszelkich, niezwykle plastycznych i szczegółowych opisach miejsc i zdarzeń przedstawionych w powieści. Udało się jej również stworzyć unikalny klimat, przesycony wszechogarniająca aurą tajemnicy i niedopowiedzenia. Postacie są świetnie wyrysowane, przedstawione z dużym naciskiem na aspekty emocjonalne i psychologiczne, cała zaś konstrukcja jest dobrze przemyślane (wszystko odpowiednio poukładane i spójne).
Ciekawym i znacznie wzbogacającym opowieść zabiegiem jest retrospekcja oraz dwutorowa narracja ( pierwszo i trzeciosobowa) dzięki czemu otrzymujemy pełniejszą i szerszą perspektywę toczących się wydarzeń, ich następstw oraz tego jak wpływają na bohaterów i świat przedstawiony.
To historia której echa nawet po odłożeniu na półkę wciąż poruszają gdzieś nasze czułe struny. Lepszej rekomendacji chyba nie trzeba.
