Krzysztof Kąkolewski „Co u pana słychać?”.

„Dziesięciu byłych nazistów wysokiej rangi. Dziesięć reportaży o powojennej moralności zbrodniarzy hitlerowskich”.

To jedna z tych lektur wobec których nikt z czytających nie pozostaje obojętny i która na długi czas (a może i na zawsze) pozostawi ślad w naszej świadomości. Jest naprawdę wstrząsającym świadectwem historycznej prawdy, uwłaczającej dziejowej niesprawiedliwości oraz swoistym przesłaniem, skierowanym do przyszłych pokoleń, iż powinny dokonać wszelkich, możliwych, starań aby koszmar wojny oraz związana z nią nietolerancja dla inności (narodowej, rasowej, etnicznej, kulturowej, politycznej czy seksualnej) nigdy nie powróciła.To lektura, która poruszy, szarpnie emocjami, zakrzyczy gdzieś w środku, zaszokuje, wprawi w osłupienie, niedowierzanie a później złość i gniew. Mimo tego iż od jej powstania minęło kilkadziesiąt lat nic nie straciła ze swojej aktualności i  ponadczasowości.

Wydawać by się mogło iż zapoczątkowany słynnym Procesem Norymberskim ( i późniejszymi  procesami) bezprecedensowy  akt dziejowej sprawiedliwość,  wymierzony  przez państwa sprzymierzone nazistowskim Niemcom, dał wszystkim czelny sygnał  iż sprawcy zbrodni przeciw  pokojowi i ludzkości nigdy nie powinni czuć się bezkarni. 

Niestety, wielu hitlerowskim zbrodniarzom, przez lata udało się wymykać karzącej dłoni sprawiedliwości a niektórzy nigdy nie odpowiedzieli za swoje straszliwe czyny, w spokoju i dostatku dożywając swoich dni.

O nich właśnie traktuje książka Krzysztofa Kąkolewskiego „Co u pana słychać?”

To zbiór dziesięciu reportaży, których osią jest odnalezienie, dotarcie i przeprowadzenie rozmów (wstrząsających w swej wymowie)  z żyjącymi jeszcze hitlerowskimi zbrodniarzami: gen. Heinz Reinefarth, odpowiedzialny za potworną  rzeź warszawskiej Woli (w czasie powstania 1944 roku), gen. SS i Policji  Wilhelm Koppe, nazistowski prokurator Hermann Stolting, Heinz Rolf Höppner, wykonawca tzw. „Ostatecznego rozwiązania  kwestii  żydowskiej”, Reinhard Hoenh – promotor chemicznej sterylizacji Słowian, lekarz (?) Hubertus Strughold, przeprowadzający w obozach koncentracyjnych eksperymenty na więźniach, nazistowski antropolog Hans Fleischhaker oraz odpowiedzialni za przymusowe wysiedlenia podbitych narodów Otto von Fircks, Aleksander Dolezalek i Konrad Meyer.

To opis żmudnej, tytanicznej pracy (zarówno archiwalnej jak i bezpośredniej w stosunku do żyjących jeszcze nazistów)  w docieraniu do skrywanej przez  lata prawdy o dokonanych zbrodniach i samych oprawcach.  Zmagań z gwałtownie uciekającym czasem i trudnych relacjach,  nacechowanych, biernością, niechęcią czy wręcz wrogością administracji rządowej i sądów państw (w większości) niezainteresowanych odgrzebywaniem bolesnej przeszłości.

Również o samych oprawcach i o tym jak oni postrzegają z perspektywy lat swoją hitlerowską przeszłość (jak mataczą, kłamią, zasłaniają się niewiedzą, niepamięcią, rozkazami-skąd my to znamy), swoje miejsce w strukturach III Rzeszy, narodowosocjalistyczną doktrynę  i ideologię, ówczesnych  niemieckich przywódców (bardzo ciekawy wątek dotyczący Heinricha Himmlera) oraz to jak ich życie wygląda dziś.  Szczegółów nie chcę, naturalnie, zdradzać by nie psuć czytelnikowi przyjemności obcowania z lekturą może za wyjątkiem tego iż wiedzie im się naprawdę dobrze.

Książka Krzysztofa Kąkolewskiego „Co u pana słychać?” to znakomita, choć trudna, pozycja dla wszystkich, którzy interesują się historią  II wojny światowej, zwłaszcza w kontekście ogromu popełnionych zbrodni i odpowiedzialności ludzi, którzy w bezpośredni czy pośredni sposób  ponoszą za to winę.

Niestety, jak wskazuje powojenna historia Europy i Świata jej przesłanie jest jak  najbardziej aktualne i potrzebne. Szczególnie  w obliczu odradzających się gwałtownie  separatyzmów narodowych i nacjonalizmów. Pamiętajmy iż niemiecka NSDAP też była kiedy partią marginalną, nieliczną i niewiele znaczącą… Naprawdę, szczerze polecam lekturę.

Leave a Reply

XHTML: You can use these tags: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>