Okres rozbicia dzielnicowego, zapoczątkowany testamentem Bolesława Krzywoustego z 1138 roku, jakbyśmy go negatywnie nie ocenili, jest bez wątpienia jednym z najbardziej burzliwych, dramatycznych i skomplikowanych czasów w historii polskiego średniowiecza. Z tego też powodu główni bohaterowie owych trudnych lat, wpisani w głęboki historyczno –polityczny rys, z całą pewnością zasługują na bliższe poznanie. W tym kontekście na szczególne względy zasługuje również Bolesław Kędzierzawy, drugi pod względem starszeństwa żyjący syn Bolesława Krzywoustego i jego drugiej żony Salomei, córki hrabiego z Bergu. Człowiek, którego splot nieszczęśliwszych i niespodziewanych, jak to często w historii bywa, wypadków i zdarzeń (śmierć dwójki starszych braci Leszka i Kazimierza) postawił nagle w pozycji najstarszego z książąt juniorów i realnego pretendenta do korony polskiej. Książka Magdaleny Biniaś–Szkopek zatytułowana „Bolesław Kędzierzawy” kreśli nam właśnie biograficzny obraz tego władcy (chyba nazbyt krytycznie ocenianego przez potomnych ) od wczesnej młodości, spędzonej pod kuratela matki (kobiety o bez wątpienia silnej osobowości i politycznym zmyśle), w okresie rządów jako księcia Mazowieckiego i w tym najważniejszym przedziale czasowym, jako zwierzchnika całej Polski. Autorka w sposób niesłychanie interesujący i barwny a co za tym idzie bardzo przystępny (bez najmniejszych problemów trafiający nawet do słabo zorientowanego w tej tematyce czytelnika) przedstawia najważniejsze etapy jego życia i sprawowanych rządów: pierwsze kroki w dorosłość, rządy senioralne Władysława Wygnańca, skomplikowana sytuacja zewnętrzna i wewnętrzna kraju, objecie przywództwa nad koalicją młodszych książąt, bezpardonowa walka i przejecie władzy, interwencja niemieckiego cesarza Fryderyka Barbarossy zakończona hołdem lennym, walki wewnętrzne, stosunki z kościołem, działalność gospodarcza i fundacyjna, próby podboju i chrystianizacji Prus, utrata Śląska i działania zmierzające do jego odzyskanie itd.
„Jako pierwszy i długo jedyny zasiadał przez ponad dwadzieścia lat na tronie wielkoksiążęcym. To jego rządy utrzymujące pokój i stabilizacje w kraju, sprawiły że Polska przez pierwszy okres rozbicia dzielnicowego przeszła w miarę spokojnie i nie uległa dalszym podziałom, a społeczeństwo i gospodarka mogły się rozwijać
Opierając się na zachowanych archiwalnych dokumentach i kronikach oraz współczesnym dorobku archeologicznym i badawczym, próbuje nam przybliżyć sylwetka tego władcy i jego czasy. Cele które mu przyświecały, motywy którymi się kierował podejmując takie a nie inne decyzje, kierunki polityki które wyznaczał i szereg różnorakich czynników, częstokroć zupełnie niezależnych od niego, które wpłynęły i ukształtowały jego określony wizerunek wśród potomnych.
„Przemiany które dokonywały się podczas jego panowania zachodziły spokojnie, bez większych wojen i konfliktów. Warto podkreślić że pewne ustępstwa na rzecz innych książąt i możnowładztwa były w tym czasie jedyna drogą”.
Z pokorą należy więc pochylić się nad dziejami człowieka i władcy który wyraźnie odcisnął swoje piętno na historii naszego państwa i narodu. Bardzo dobrze napisana biografia Bolesława Kędzierzawego, pióra Magdaleny Biniaś–Szkopek z pewnością nam w tym pomoże.
