Jarek i Agnieszka Nelkowscy – nałogowcy literaccy

„Już będąc dzieckiem, wiedziałem, że istnieją-niesprawiedliwość i kłamstwo, a dziś, będąc dorosłym, nie mogę  znaleźć nawet cienia uczciwości i prawdy”.

Nakładem Warszawskiej Grupy Wydawniczej ukazała się  publikacja Pana Piotra Kozłowskiego zatytułowana „Moja Polska ?” i bardzo cieszę się iż udało mi się na nią trafić. Z  kilku zasadniczych  powodów.  Jestem, wprawdzie, trochę młodszy od autora lektury, ale niezmiernie wdzięczny mu jestem  za to iż udało mu się poruszyć w moim umyśle oraz  pamięci  dawno,  wydawałoby się, pogrzebane, nuty przeszłością. Ze zdwojoną siłą powróciły wspomnienia  lat dziecięcych i szkolnych, czasy młodzieńczego buntu,  wpisującego się  w specyficzną, bezbarwną PRL-owską scenerię oraz przesycony  absurdami (oraz urokami  taniego wina-nie ma co zaprzeczać) klimat  ówczesnej rzeczywistości. Uświadomiłem sobie, przy tym, z niejakim zdziwieniem, jak wiele rzeczy, wydarzeń i zjawisk (choć dziś z perspektywy lat wyglądają one już zupełnie inaczej) nasze pokolenie odbierało  i przeżywało  w niemal identyczny sposób. No i każdy z nas miał gdzieś swojego Grządala…

Ta bardzo osobista, iskrząca się od przeróżnych (bywa że skrajnych)  emocji opowieść twórcy o jego Polsce jest więc w dużej mierze również historią mojej Polski,  tego czym dla mnie jest, jak ją postrzegałem kiedyś   i postrzegam dziś, za co kocham, szanuje oraz  co w niej budzi moje obawy i  z czym się nie zgadzam. Oczywiście, jak w każdej tego rodzaju lekturze  w której przedstawione są bardzo subiektywne przemyślenia i poglądy autora,  znajdziemy płaszczyzny wspólne oraz takie z którymi w mniejszym lub większym stopniu się nie identyfikujemy, gdyż odbiegają od  naszego, prywatnego  spojrzenia na otaczający  nas świat. W tym wypadku odnosi się to  np. do  krytycznego  stosunku Pana Piotra Kozłowskiego do społeczności  żydowskiej, co do której w swoich opiniach jestem zdecydowanie mniej radykalny

Podzielam za to w większości jego niepokoje i troski  (oparte tu na licznych przykładach)  odnoszące się do szeroko rozumianej polityki, również tej historycznej, świata mediów (szczególnie ich rzetelności), wymiaru sprawiedliwości, służby zdrowia, edukacji, kościoła katolickiego i jego hierarchów,  policji, służb specjalnych czy też innych, niepokojących zjawisk, które mamy okazje obserwować, na przestrzeni ostatnich lat,  w naszym kraju.

I myślę sobie że o to właśnie w tej lekturze (poza niewątpliwie interesującym wątkiem biograficznym czy pokoleniowym) chyba tak naprawdę chodzi. O Polskę, naszą wspólną Polskę. Z jej ogromnym potencjałem, wielowiekowym, dziejowym  dorobkiem  ale również z narodowymi przywarami,  społecznymi patologiami  i niedoskonałościami systemu, które napotykamy każdego dnia 

O Ojczyznę nas wszystkich,  o której trzeba rozmawiać, którą trzeba zmieniać (nie tylko krytykować) i o którą trzeba dbać, bez względu na czasy, aktualną  sytuację polityczno-społeczną   czy zmieniające się, raz po raz, elity władzy. Ciekawa lektura, pobudzająca nas niekiedy do głębszych refleksji i przemyśleń. Polecam.

 

 

 

This entry was posted on poniedziałek, 2 stycznia, 2017 at 08:35 and is filed under polecam and with . You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.